İcradan araç ihalesine AYM’den ‘ihlal’ kararı

AYM’nin ihlal kararı yine yargılama yapılmak üzere Batman 4. Asliye Hukuk Mahkemesi’ne gönderildi. Tekrar yargılamada, lokal mahkeme ihlal kararı ışığında, Vedat O.’nun, icraya ödemiş olduğu araç bedeli ve yaptığı masrafların geri ödenmesine karar verecek.

DİYARBAKIR’DA ÇALINMIŞ

Dünkü Resmi Gazete’de yer alan AYM kararına nazaran, Vedat O., Batman 1. İcra Müdürlüğü’nün 11 Ekim 2015’teki ihalesine katılarak, 4 bin 200 TL bedelle 1994 model bir araba satın aldı. Aracı muayene istasyonuna götürdüğünde şasi numarasında oynama olduğu, özgün şasi ve motor numaralarına nazaran 2012’de Diyarbakır’dan çalındığı ortaya çıktı. Araç, yasal sahibine teslim edilmek üzere koruma altına alındı. İcradan ihale ile satın aldığı araç bedelsiz geri alınan O., uğradığı ziyanların tazmini için dava açtı. Lokal mahkeme, kabul etmesine karşın istinaf mahkemesi davasını reddetti. Bunun üzerine Vedat O., 22 Kasım 2018’de mülkiyet hakkının ihlal edildiği savıyla AYM’ne başvurdu.

MÜLKİYET HAKKININ İHLALİ

AYM, 15 Eylül’de oy birliği ile Anayasa’nın 35. unsurunda teminat altına alınan mülkiyet hakkının ihlal edildiğine ve yine yargılama yapılmasına karar verdi. AYM kararında icra müdürlüklerinde satılan aracın tüzel ve maddi ayıptan ari olmasını sağlamanın devletin olumlu yükümlülükleri ortasında bulunduğu vurgulandı. AYM kararında özetle şöyle denildi: “Bir aracın trafik tescil kaydının gerçek tutulması ve bu kayda güvenerek hareket eden yeterli niyetli şahısların mülkiyet hakkının korunması, devletin müspet yükümlülüğünün gereğidir. Somut olayda idari mercilerin kullanışlı idari ve türel enstrümanlarından yararlanamamaları nedeniyle müracaatçının ziyan görmesine pürüz olunamamıştır. Buna nazaran de olayda devlet yetkililerinin müracaatçının mülkiyet hakkını korumak için ellerinden geleni yapmadıkları ortaya çıkmakta ve yönetimin ‘denetim ve denetim yükümlülüğü’nü ihmal ettiği de anlaşılmaktadır. Müdahale ile müracaatçıya şahsi olarak çok bir külfetin yüklendiği, kamu faydası emeli ile mülkiyet hakkının korunması ortasında olması gereken adil istikrarın müracaatçı aleyhine bozulduğu ve müdahalenin ölçülü olmadığı sonucuna varılmıştır.”