Doğumdan sonra evlatlık verdiği oğlunu arıyor

İstanbul’da 2004 yılında özel bir hastanede doğum yapan Gülşen Güçlü, 1 haftalık oğlunu maddi imkansızlıklardan ötürü M.Y. ile Z.Y. isimli karı-kocaya verdi.

Çocuk Esirgeme Kurumu aracılığıyla esirgeyici aile olan çift, teze nazaran çocukla bir arada Avusturya’ya gitti.

HER YIL GÖRME KELAMI ALDI, GÖREMEDİ

Her yıl çocuğunun Türkiye’ye gelip kendisine gösterileceğini söyleyen Gülşen Güçlü, ailenin çocuğu göstermediğini öne sürdü.

Hastalıklarından ve maddi imkansızlıklardan ötürü Avusturya’ya çocuğunu aramaya gidemediğini belirten Güçlü, çocuğunu ölmeden son bir defa görmek için yetkilerden yardım istedi.

18 YILDIR HASRET ÇEKİYOR

Şu an Bursa’da yaşayan ve 18 yıldır evlat hasreti çeken Gülşen Güçlü, “Ben 40 yaşında hastanede doğum yaptım. Bebeğim 3 günlükken beni aldılar avukatın yanına götürdüler. Avukat nereye ‘imza at’ dese attım. Zira benim okuma yazmam yoktu. Çok acılar çektim.

“1 HAFTA SONRA PİŞMAN OLUP GERİ İSTEDİM VERMEDİLER”

Ben 1 hafta sonra telefon ettim aileye, ’dayanamayacağım ben çocuğumu geri istiyorum’ dedim. ’O çocuğu alabilmek için 7 milyar para harcadık’ dediler. ’Ben mi aldım sizden parayı’ diye söyledim. ’Yok sen almadın’ dediler.” sözlerini kullandı.

“KEŞKE AÇ KALSAYDIM DA VERMESEYDİM”

“Keşke aç kalsaydım da çocuğumu vermeseydim.” diyen Gülşen Güçlü, şöyle devam etti:

“Yurt dışından her sene gelince çocuğunu göstereceğiz dediler. Ancak kelamlarında hiç durmadılar. 18 yıldır çok acı çektim. Yalnızca çocuğumu görmek istiyorum. İçi yanmıyor mu o ailenin. İçim yanıyor benim, kalbim acıyor. Benim oğlumun eniştesi beni toplumsal medyadan arıyormuş. Tesadüfen karşılaştık ismi Metin. Bana dedi ki ‘Canlı yayına çıkarsanız ben her şeyi anlatacağım’ dedi. ‘Ben baştan sona kadar yaşadığın durumu biliyorum’ dedi. Çocuğumu verdiğim aile her yerden beni engelledi.

“BİR DEFA SARILSAM YETER”

Benim numaram onlarda var lakin yok demişler. Bir sefer de olsa evladıma sarılmak istiyorum. Bana ‘annem’ desin kâfi. Ben ne anne demesini gördüm, ne yürüyüşünü gördüm, ne mama yiyişini gördüm yavrumun. Hasret içinde yanıyorum. Artık kavuşmak istiyorum çocuğuma. Allah isteği için benim elimden tutun. Bana yardım edin. Bir kez de olsa çocuğumu görmek istiyorum.”