Galatasaray aşığı İlyas Tüfekçi’yi arayıp hatır sormak çok mu zor

Çıkmayı bırakın, yatağın içinde hareket edemiyor. Konuşamıyor bile. Yatağının başucunda kocaman bir Atatürk portresi asılı. Galatasaray logolu yatak kadrosu içinde boru ile besleniyor, oksijen tüpü ile nefes alabiliyor. Fakat beyni pek uygun çalışıyor. En büyük takviyesi kızı Birincinin. İstediklerini göz işaretleriyle anlatmaya çalışıyor.

EN ÇOK GALATASARAYLILAR ÜZDÜ

İlyas’ın en büyük kederi, aşığı olduğu Galatasaray’dan eski öğrencisi Selçuk dışında kimsenin kendisini arayıp sormaması. Bir müddet evvel Facebook sayfasında şu satırları paylaştı: “Amma çok güzel gün dostum arkadaşım varmış. Ben hiç konuşamıyorum ve zirveden tırnağa felcim. Ölümcül hastalıkla savaşırken yeterli niyet ve müsamaha bile göstermeyen insanlara yuh diyorum. İstek Çalımbay sabırtaşı oldu. En
çok Galatasaray yetkilileri üzdü. Ölünce değerli olurum.”

BiR ‘MERHABA’ BiLE DEMEDiLER

Bu satırları okuduktan sonra, Galatasaray topluluğundan Volkan Karsan’dan ricada bulundum. Volkan ilgilendi, İlyas’ın durumunu ikinci lidere ilettiğini söyledi. Bir mühlet bekledim. Kulüpten İlyas’ı ne arayan ne soran oldu. Volkan’a bir kere daha ricada bulundum. Bu defa genel sekretere ilettiğini bildirdi. Yeniden ne ses var ne seda. Üçüncü bir defa daha hatırlatmış. Beyhude.

İki eli kanda bile olsa, “Galatasaraylılık ruhu” ve gibisi telaffuzları lisanlarından düşürmeyen yetkililerden biri bile “Merhaba İlyas” diyemiyor mu? Hatırlamak çok mu güç. Bir mühlet evvel İlyas’ın doğum günü vardı. 40 yıl evvel formasını giydiği Schalke Kulübü’nden manzaralı olarak arayıp doğum gününü kutladılar. İlyas’ın yüzü güldü, gözleri ile harfleri işaret ederek “Danke” dedi. Hatırlamak o kadar da güç değilmiş