Ukraynalı çocuklar dünyaya seslendi: Ülkemize dönmek istiyoruz

Rusya ve Ukrayna ortasında 2 ayı aşkın müddettir devam eden savaş, birçok insanın yaşadıkları topraklardan ayrılarak farklı ülkelere göç etmesine neden oldu.

Ülkelerinden ayrılanlar ortasında ise çocuk nüfusu büyük yer kaplıyor.

Ukraynalı çocukların üçte ikisi yurdunu terketti

Birleşmiş Milletler Çocuklara Yardım Fonunun (UNICEF) nisan ayında yayınladığı rapora nazaran, Rusya’nın 24 Şubat’ta Ukrayna’ya başlattığı savaş nedeniyle Ukraynalı çocukların üçte ikisi konutlarını terk etmek zorunda kaldı.

UNICEF Acil Durum Programları Yöneticisi Manuel Fontaine, geçen ay Ukrayna’ya ziyaretinin akabinde, 11 Nisan’da Birleşmiş Milletler Güvenlik Kurulunda (BMGK) yaptığı konuşmada, savaşın başlamasının akabinde 142 çocuğun hayatını yitirdiğini ve 229 çocuğun ise yaralandığını kaydetti. Fontaine, Ukrayna’da kaldığı varsayım edilen 3,2 milyon çocuğun yarısının yeteri kadar besine erişimi olmadığından tasa duyduklarını belirtti.

UNICEF’in datalarına nazaran, savaş başladığından bu yana Ukrayna’da her bir dakikada 55 çocuk mülteci durumuna düşüyor.

Savaşın birinci 22 gününde ise yaklaşık bir buçuk milyon çocuk Ukrayna’dan kaçmak zorunda kaldı.

Ukrayna Başsavcılığından 29 Nisan’da yapılan açıklamada ise Rusya’nın ataklarına başladığı 24 Şubat’tan itibaren 219 çocuğun hayatını kaybettiği, 398 çocuğun yaralandığı belirtildi.

Mülteci çocuklar ülkelerine geri dönmek istiyor

Mülteci durumuna düşen Ukraynalı çocukların birçok Polonya, Macaristan, Moldova ve Türkiye’ye geldi.

“İstanbul’da itimat içindeyiz”

Ukrayna’nın Dnipro kentinden gelen 12 yaşındaki Marina Tsapenka, birinci bombalar patladığında yaşadığı endişeyi ve telaşlarını anlattı.

Atakların birinci günlerinde sirenler çaldıktan sonra sığınaklara gitmek sıkıntıda kaldıklarını söyleyen Tsapenka, birkaç gün sonra da annesiyle Türkiye’ye geldiklerini kaydetti.

Türkiye’ye gelmelerinin anlık bir karar olduğunu belirten Tsapenka, “Bir arkadaşım ailesiyle İstanbul’a gideceklerini söyledi. Ben de anneme ilettim ve biz de onlarla birlikte buraya gelmeye karar verdik. Artık İstanbul’dayız ve inanç içindeyiz. Türkçe öğreniyorum lakin şimdi hiç arkadaşım yok.” dedi.

“Babamı ve kedim Felix’i orada bırakmak zorunda kaldık”

Türkiye’ye gelmeye karar verdiklerinde çok üzüldüğünü ve ağladığını lisana getiren Tsapenka, şöyle devam etti:

“Babamı ve kedim Felix’i orada bırakmak zorunda kaldık. Kedim hastaydı, uzun bir seyahati kaldıramaz diye babaanneme bıraktım. Babam gelmedi zira bize burada bakmak için orada kalıp çalışmak zorundaydı.”

Tsapenka, dünyaya bu savaşı bitirmek için bildiri vermek istediğini belirterek, “İnsanlar, çocuklarıyla savaş yüzünden ülkelerini, meskenlerini bırakıp diğer ülkelere gitmek zorunda kalıyor. Çocuklar, bayanlar ve yaşlı beşerler ölüyor. Okullarımızdan farklı kalmak zorunda kalıyoruz. Hiçbir çocuk lisanını bilmediği bir ülkede yaşamak zorunda kalmasın.” dedi.

“Çocukların ülkelerini yok etmeyin”

Ukrayna’nın Dnipro kentinden gelen 12 yaşındaki Ayşe Zaharova, Rusya’nın taarruzlarından sonra hem kendileri hem ülkesi için çok korktuğunu söyledi.

Savaşın kendisinde ve öteki Ukraynalı arkadaşlarında derin endişe ve telaş yarattığını vurgulayan Zaharova, “Savaş herkes için fecî fakat çocuklar için çok daha müthiş. Çocukların keyifli olduğu, savaşların olmadığı bir dünya istiyorum. Ve tüm dünyaya sesleniyorum çocukların ülkelerini yok etmeyin.” sözünü kullandı.

Zaharova, hoş kentlerinin, konutlarının ve okullarının bombalarla yok edilmesine çok üzüldüğünü lisana getirerek, şöyle konuştu:

“Okulumuzdaki sığınaklara gittik”

“Saldırının birinci günü kentimizdeki havaalanına bomba atıldı. Ben uyuyordum, duymadım. Annem uyandırdı. Çok korkuyordu. Telaşlıydı. Ne yapması gerektiğini bilmiyordu. Sonra sığınağa gitmeye karar verdik ve en yakın sığınak okulumuzda vardı ve oraya gittik.”

Zaharova, birkaç gün sığınakta kaldıktan sonra diğer bir aileyle Türkiye’ye geldiklerini, savaş biter bitmez ülkelerine dönmek istediklerini söz etti.

Babasının Türkiye’de yaşadığını, onun yanına geldikleri için memnun olduğunu söyleyen Zaharova, anneannesini ve kedisini orada bıraktığı için çok üzüldüğünü belirtti.

Ukrayna’nın Herson bölgesinden gelen 13 yaşındaki Bogdana Yurina da sabahın beşinde kentlerine atılan bomba sesleriyle uyandığını ve çok korktuğunu anlattı.

Yurina, savaş başladıktan sonra bir mühlet sığınakta kaldıklarını, akabinde annesi ve küçük kız kardeşiyle Türkiye geldiklerini tabir etti.

Ailesinin büyük bir kısmının Ukrayna’da kaldığını, onlar için çok telaşlı olduğunu ağlayarak anlatan Yurina, Rusya’dan ülkelerine yönelik savaşı bitirmesini istedi.

“Savaşın fecî yüzüyle hiçbir çocuğun müsabakasını istemiyorum”

AA’nın haberine nazaran, Dnipro kentinden gelen 12 yaşındaki Polina Tsapenko da savaşın müthiş bir şey olduğunu, hiçbir ülke için bu türlü bir şey isteyemeyeceğini lisana getirdi.

Atakların başladığı birinci günlerde Ukrayna’da olduğunu belirten Tsapenko, olup bitenleri anlamakta zorluk çektiğini ancak çok korktuğunu söz etti.

Savaş başladıktan çabucak sonra kenti terk ederek annesi ve kardeşiyle Türkiye’ye geldiklerini söyleyen Tsapenko, şunları anlattı:

“Babam, anneannem, kedim kaldı. Ülkemi ve onları çok özlüyorum ve onlar için çok endişeleniyorum. Savaşın çabucak bitmesini ve ülkeme geri dönmeyi istiyorum.”

Dünyanın ve Türkiye’nin, bu savaşın sona ermesi için efor göstermesini isteyen Tsapenko, “Savaşın vahim yüzüyle hiçbir çocuğun müsabakasını istemiyorum. Ülkemin bombalanması, çocukların, bayanların, yaşlıların bombalar altında ölmesi çok acı. Hiç kimse bunu yaşamak zorunda kalsın istemiyorum. Bu çok makus. Bu savaş bitsin, konutumuza gidelim.” sözlerini kullandı.

“Bu savaşın bitmesini ve ülkemize dönmeyi istiyoruz”

Ukrayna’nın Odessa kentinden gelen 15 yaşındaki Safiye Pak de Rusya’nın birinci hücumları başlattığı gün dehşet ve nefret ortasında çok değişik hisler yaşadığını kaydetti.

İstanbul’a annesiyle geldiğini, üvey babasının cephede savaştığını anlatan Pak, onun için çok endişelendiğini ve onu kaybetmekten çok korktuğunu belirtti.

Dünyaya savaşın bitirilmesi için davet yapmak istediğini lisana getiren Pak, şöyle devam etti:

“Bu savaşın iki ülke açısından uygunu berbatı, haklısı haksızı yok. Bu savaş makûs bir savaş zira çocuklar ölüyor. Şu anda abluka altında kalan, sığınaklarda yaşayan binlerce çocuk ve yaşlı var. Her an üzerlerine düşecek bir bomba korkusu ile yaşıyorlar. Bunun nasıl haklı bir münasebeti olabilir. Bütün dünyanın bir ortaya gelerek bu anlamsız savaşı bitirmesini istiyorum. Çocuklar ölmesin.”