Bir filmin Netflix’te ne zaman yayınlanacağını kim, neye göre belirliyor?

Sinema sektörü artık, Netflix gibi online akış hizmetleri olmadan anılmıyor. Ama bazı yeni filmler üç haftadan kısa bir süre sonra akış hizmetlerinde yayına girerken, diğerlerinin yayına girmesi aylar alabiliyor. Peki ama bir filmin internette gösterilmeye ne zaman başlanacağına kim, neye göre karar veriyor?

Aslında Amazon Prime Video, Netflix veya Disney+ benzeri yayın platformları sinemanın en büyük rakibi olurken, aynı zamanda kendi iç yapım bütçeleriyle de sinemanın en büyük destekçisi konumundalar. Zira bu şirketler her sene onlarca milyar dolarlık yeni içerik üretmek zorundalar ki, abonelerini kaçırmasınlar.

On yıl önce, yeni bir filmin online servislere gelmesi ve hatta DVD olarak piyasaya çıkması bile aylarca sürebiliyordu. Ancak artık bu süre sadece haftalara düştü. 2010’larda bir filmin sinema perdesinden inmesini ortalama 70 gün bekleyen seyirciler, 2020’lerde artık en fazla 30 – 40 gün bekliyorlar.

2023’ün sonunda ortalama sinema süresi 37 gündü. Ancak sayılar stüdyodan stüdyoya değişiyor. Disney, 2023’te ortalama 62 günlük bir aralık elde ederken, Warner Bros.’un ortalaması sadece 30’du. Universal’in penceresi, ortalama 27 gün ile tüm büyük stüdyolar arasında en kısa olanıydı. Ve tahmin edebileceğiniz gibi, filmlerin internete gelmesi bu sürelerin ardından gerçekleşiyor.

Peki bu süreleri kim belirliyor? Neye göre belirliyor?

Bir sinema filminin yayında görünmeden önce ne kadar süre beklediği sorusuna kesin bir cevap olmasa da, tahminler gayet doyurucu. Film, büyük bir stüdyo tarafından piyasaya sürüldüyse ve sinemalarda yeterince ilgi görmediyse, muhtemelen birkaç hafta içinde online servislere indiğini görebilirsiniz. Büyük isimlerden birinin gişe rekorunu kırması durumundaysa muhtemelen birkaç ay daha bekleyeceksiniz. Çünkü insanlar hala sinemalara akıp bilet satın alarak filmi görmek isterken, stüdyolar o tatlı para akışını kesip filmleri online servislere indirmek istemezler.

Öte yandan bazı filmler ise, hiç sinemaya çıkmadan, doğrudan online platformlara yönelik çekilirler. Bunlar büyük oranda online platformların kendi iç yapımlarıdır ve dahili yapım bütçeleriyle sipariş edilmiş filmlerdir. Filmin yapımcıları da, gişe hasılatı beklemeden parasını en baştan aldığı için bu modeli elbette severler. Yine de sinema salonlarını öldüren bu modelin sinema sektörü içinde eleştiri aldığını da unutmamak gerekiyor.