İbrahim Kurtuluş, Paterson Belediye Başkanı Andre Sayegh ve iki Kongre üyesine mektup yazdı.

Sayın Kongre Üyesi Nicole Malliotakis,

Kongre’de Türkiye’ye karşı devam eden tek taraflı kampanyayla ilgili derin endişemi ifade etmek için yazıyorum. Sizlerin, diğer Yunan-Amerikalı Meclis üyeleriyle birlikte yakın zamanda Yunanistan Başbakanı Kyriakos Miçotakis’i karşıladığınızı gözlemledim. Ayrıca ülkenin adı artık resmi olarak “Türkiye” olmasına rağmen siz bu ülkeden “Türkiye” diye bahsetmeye devam ediyorsunuz. Hükümetin ve halkın Türkiye adını kullanma kararına saygı duymak önemlidir.

Kıbrıs meselesiyle ilgili olarak: 1960 Garanti Antlaşması, üç ülkeye (İngiltere, Türkiye ve Yunanistan) kendi azınlık nüfuslarının tehdit edilmesi durumunda müdahale etme izni verdi. Türk Kuvvetleri, adanın Yunanistan tarafından bir darbe sonucu ilhak edilmesini önlemek amacıyla bu antlaşma uyarınca 1974 yılında Kıbrıs’a sevk edilmiştir. Türk Barış Kuvvetlerinin Kıbrıs’taki varlığı, Kıbrıs Türk halkı için hayati bir güvenlik gereği olarak hizmet etmekte ve onlara karşı geçmişte işlenen zulmün tekrarını caydırmaktadır. Türkiye’nin 1974’teki müdahalesi, onu hızlandıran Yunan mühendisliğindeki darbenin aksine, Garantör Güç olarak hakları kapsamında yasaldı. 2004 referandumunda Kıbrıslı Türklerin yüzde 70’i planı desteklerken, Kıbrıslı Rumların yüzde 90’ı adanın yeniden birleşmesine karşı oy kullandı. Kıbrıslı Rum lider Sayın Papadopulos, 7 Nisan 2004’te Kıbrıslı Rum seçmenlere televizyondan yaptığı konuşmada, Annan Planı’nın reddedilmesi çağrısında bulunarak, “Sizleri Annan Planı’nı reddetmeye çağırıyorum. 24 Nisan’da ‘HAYIR’ sesi yankılanıyor.” Rumların adada Türk varlığını istemedikleri açık. Özetle, Türkiye’nin 1974’teki müdahalesi Yunanistan’a göre bile “yasadışı” değildi. Meydana gelen olay bir “işgal” değil, bir müdahaleydi. İstilalar provokasyon olmadan gerçekleşir. Asıl suçlu, darbeyi planlayan ve sahneleyen, bu müdahalenin koşullarını yaratan Yunan subaylarıdır (Atina Temyiz Mahkemesi’nin 21 Mart 1979 tarih ve 2658/79 sayılı kararı).

Halki ilahiyat okuluyla ilgili olarak, Yunan dinleyicilerinizin ilgisini çekmek için din konusunu kullanıyor gibi görünüyorsunuz. Laik bir demokrasiye sahip olan Türkiye, herkesin devlete kaydolmasını zorunlu kılan kanunları gereği, herhangi bir inanca yönelik dini üniversite veya okul açılmasına izin vermemektedir. Bu laiklik ilkesi Türkiye’nin kimliğinin ve başarısının temelidir. 1971’de Halki İlahiyat Fakültesi’nin ilahiyat bölümünün kapatılması hedefli bir eylem değil, genel mevzuatın bir sonucuydu. Rum Ortodoks Patrikhanesi daha sonra öğrenci yetersizliği nedeniyle lise bölümünü kapatma kararı aldı. Türk yasaları, Müslüman veya Hıristiyanlara yönelik dini üniversite veya okul açılmasına izin vermemektedir.

Tüm STK’lar ve dini kurumların dini kurum açma izni için başvuruda bulunması gerekiyor. Rum Ortodoks patriği Türkiye’deki dini özgürlüklere övgüde bulundu. 8 Mayıs 2015’te İstanbul merkezli Fener Rum Ortodoks Patriği I. Bartholomeos, Rum Ortodoks cemaatinin hükümete şükranlarını dile getirdi. Manastırların uygun kayıtlar olmadan yeniden açılmasına izin verdiğinizde Taliban benzeri okulların da önünü açmış olursunuz. Aradığınız şey, insan haklarına ve eşitliğe dayalı bir demokraside kesinlikle imkansız olan ayrıcalıklı bir statü.

AB üyesi bir ülke olan Yunanistan’ın Atina’da cami inşasına izin vermediğini ve Türk ve Müslüman kökenli vatandaşlarına ciddi kısıtlamalar getirdiğini belirtmekte fayda var. Yunanistan’daki Türk azınlık, dil, kültür ve dini uygulamalara ilişkin kısıtlamalar da dahil olmak üzere çok sayıda insan hakkı ihlaliyle karşı karşıyadır. Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi kararlarına rağmen Yunanistan bu temel özgürlükleri inkar etmeye devam ediyor.

 “Türkiye”ye baskı yapma çabalarına ilişkin sosyal medya paylaşımınıza gelince: ABD, ittifakın en güçlü ikinci ordusuna sahip olan NATO müttefiki Türkiye’ye F-16 uçağı satışına başladı. Ayrıca ABD, Türkiye’yi F-35 ortaklığına yeniden katılmaya teşvik ediyor. Türkiye ile ortaklık olmadan ABD çıkarlarını düşünmek mümkün değil. ABD’nin Türkiye Büyükelçisi Jeff Flake, Türkiye’nin savunma sektöründeki dönüşümünün ABD savunma tedarik zinciri ve NATO ittifakının ayrılmaz bir parçası olduğunu vurguladı. Ayrıca Türkiye’nin, ABD’nin yapamadığı düşmanlarımızla etkileşime geçme konusundaki eşsiz yeteneğini de vurguladı. ABD Büyükelçisi Flake, ABD-Türkiye ilişkilerinin iyileştirilmesinin Amerika’nın güvenliği, gücü ve refahı için temel meseleleri ilerlettiğini yineledi. ABD-Türkiye ilişkilerini raydan çıkarmaya yönelik girişimlerin ABD’nin ulusal çıkarlarına aykırı olduğu açıktır.

Ege üzerindeki hava sahasına ilişkin olarak: Yunanistan, modern hava ve deniz hukuku gelişmelerinden önce, 1931’de adalarının etrafında 10 millik bir hava sahası olduğunu iddia etmişti. Uluslararası hukuk artık egemen hava sahasını karasularının genişliğiyle, genellikle 6 deniz miliyle sınırlandırıyor. Ancak Yunanistan, 10 millik hava sahası iddiasını sürdürüyor; Türkiye ise 6 ile 10 deniz mili arasındaki serbest hava sahasında faaliyet göstererek bu iddiaya karşı çıkıyor. Ege’yi tarafsız bir şekilde izleyen NATO radar sistemleri, Yunanistan’ın hukuk ihlali iddialarını tutarlı bir şekilde yalanladı. Türkiye, bölgesel istikrar ve güvenliğin sağlanması için hava sahası anlaşmazlıklarının ikili müzakereler yoluyla çözülmesi gerektiğini savunuyor.

Görünen o ki bazı kişilerin ortak hedefi var: Ne pahasına olursa olsun Türkiye’yi karalamak. Daha önce de belirttiğim gibi, “Yunan milliyetçiliğini yükseltmek yerine, kardeşliği ve sevgiyi ilerletmeye çalışmalısınız. Gerçekleri küçümsemeniz ve derin ırksal önyargınız, Amerika Birleşik Devletleri Kongresi’nde hizmet etmek isteyen biri için takdire şayan nitelikler olarak hizmet etmiyor.” Artık Kongre üyesi olduğunuza göre bu önyargıların üzerine çıkmanız gerekiyor. Yasama organımızın saygıdeğer kurumuna olan bağlılığınızı hatırlayın, bağnazlığın üstesinden gelmek için çabalayın, tüm New Yorklulara hizmet edin ve dürüstlüğü bir ideal olarak destekleyin.

Sayın Kongre Üyesi Wilson,

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı Beşar Esad’la görüşme teklifiyle ilgili X (Twitter) sitesindeki son açıklamalarınıza yanıt vermek amacıyla size derin bir saygı ve diyaloga samimi bir bağlılıkla yazıyorum. Duruşunuzun altında yatan endişeyi anlıyorum ama NATO müttefikimiz Türkiye’nin, ulusal çıkarlarımıza ve bölgesel istikrar arayışına sıkı sıkıya bağlı yaklaşımının ardındaki mantığı da açıklamam gerekiyor.

 Türkiye, ulusal güvenlik açısından ciddi tehdit oluşturan PKK, IŞİD, YPG ve PYD gibi terör örgütlerinin ciddi tehditleriyle karşı karşıya kalmıştır. Müttefik Türkiye eylemlerimiz, bu tehditleri ortadan kaldırma ve ülkesinin ve vatandaşlarının emniyet ve emniyetini sağlama zorunluluğundan kaynaklanmaktadır. PKK, YPG ve PYD’nin faaliyetleri 40.000’den fazla can kaybına, ekonomik aksamaya ve toplumsal huzursuzluğa neden olmuş ve kararlı eylem gerektirmektedir.

 Ayrıca Türkiye-Suriye ilişkilerinde bir sıfırlama ihtiyacı, daha geniş bir stratejik vizyondan kaynaklanmaktadır. Suriye’de uzun süredir devam eden çatışma, milyonlarca Suriyelinin yerinden edilmesi ve Türkiye sınırları içerisine sığınması ile benzeri görülmemiş ölçekte bir insani krize yol açtı. Bu durum, on yılı aşkın süredir Türkiye’nin sosyal hizmetlerini ve ekonomisini zora sokuyor ve ekonomik kayıplar hariç, 125 Milyar Doları aşan bir maliyete neden oluyor. Mülteci krizini işbirliği içinde ele almak ve Suriye’nin yeniden inşasını kolaylaştırmak, böylece NATO müttefikimiz Türkiye’nin üzerindeki yükü hafifletmek ve bölgesel istikrarı artırmak için Suriye ile diplomatik ilişkilerin yeniden kurulması şarttır.

 Yenilenen işbirliği yoluyla ekonomik canlanma bir diğer önemli husustur. Çatışmadan önce Türkiye ve Suriye, her iki ülkeye de fayda sağlayan ve Avrupa’nın derinliklerine uzanan güçlü ticari ilişkilere sahipti. Bu bağların yeniden kurulması, Suriye için ekonomik toparlanma ve ortak altyapı projeleri, Suriye şehirlerine yatırım ve sınır ticaretinin yeniden açılması yoluyla Türkiye için ekonomik büyüme vaat ediyor. Stratejik açıdan bakıldığında, hem uluslara hem de bölgeye güvenlik tehdidi oluşturan aşırı grupların çoğalmasıyla mücadele etmek ve İran’ı Suriye’nin dışında tutmak için uzlaşma zorunludur. İşbirlikçi güvenlik çabaları bu tehditleri frenleyebilir, yayılma şiddetini azaltabilir ve hem yakın hem de uzaktan dış güçler tarafından desteklenen İran’ın ve PKK/YPG ve PYD gibi terörist grupların etkisine karşı koymada önemli bir rol oynayabilir. Bu çabalar Türkiye’nin ulusal güvenlik stratejisinin ayrılmaz bir parçasıdır.

 Türkiye ve Suriye kültürel ve tarihsel açıdan köklü bağları paylaşıyor. Bu bağların yeniden inşası karşılıklı anlayışı ve kültürel alışverişi teşvik edebilir, barışı ve dayanışmayı teşvik edebilir. Diplomatik angajman zorlu olsa da diyaloğu, karşılıklı tavizleri ve barış taahhüdünü ön planda tutan pragmatik bir yaklaşımı gerektirir. 

Bu değerlendirmeler ışığında, Güney Carolina’dan bir temsilcinin Türkiye’nin ulusal güvenliğini ve çıkarlarını korumaya yönelik tedbirleriyle neden bu kadar ilgilenmesi gerektiğini sorgulamak hayati önem taşıyor. Türkiye’nin faaliyet gösterdiği jeopolitik ortam karmaşıktır ve uzaktan, özellikle de Güney Carolina’dan tam anlamıyla takdir edilemeyecek incelikli, bölgeye özgü çözümler talep etmektedir.

Sonuç olarak NATO müttefikimiz Türkiye’nin Suriye’ye yaklaşımı, IŞİD, PKK, YPG ve PYD’yi ortadan kaldırarak ulusal güvenliği sağlamayı, ekonomik toparlanmayı teşvik ederek İran’ı geriletmeyi ve bölgesel istikrara katkı sağlamayı amaçlayan stratejik bir çabadır. 

Bu da askerlerimizi riske atmadan anavatanımız Amerika Birleşik Devletleri’nin güvenliğini dolaylı olarak artırıyor. Türkiye’nin terör örgütlerinin oluşturduğu tehditleri etkisiz hale getirmeye kararlı olduğu ve Suriye ile ilişkilerin yeniden kurulmasının her iki ülkenin, daha geniş anlamda Orta Doğu, Avrupa ve tüm bölgenin çıkarına olduğuna inandığı açıktır.

 Bu konuda devam eden diyaloğu memnuniyetle karşılıyor ve büyük ülkemiz Amerika’nın yararına ortak barış ve istikrar arayışımızda ortak bir zemin bulabileceğimizi umuyorum.