Şampiyon gibi

Bir tarafta 10 maçtır inanılmaz bir seri yakalamış ve bilhassa büyük ekiplerle oynadığı maçlarda gayeye daha bir kitlenen kayserispor, öbür yanda şampiyonluğu matematiksel olarak olmasa da kimyasal, fizikî, ruhsal, taktiksel, kadrosal ve daha ne kadar kategori varsa hepsinde garantilemişe benzeyen, direkt rakibi Konyaspor’u yendikten sonra, geçen hafta da Farioli’nin Alanyaspor’una fark atan Trabzonspor olunca maçtan beklentimiz daha birinci düdük çalmadan büyüktü.

HER MAÇA ÖTEKİ TAHLİL

Ligin orta sıralarında olduğunu hiç çaktırmayan ve eksiklerine karşın her maçta öteki bir tahlille rakiplerinin karşısına dikilen Kayserispor, Hikmet karaman’ın maç öncesi konuşmasında altını çizdiği üzere Medical Park Stadyumu’nun futbol oynamaya son derece elverişli hoş yerinde, âlâ hazırlanmış bir planla hoş futbol oynamak için çıktı alana.

Bu dönem Muhteşem Lig’de oynadığı son 13 deplasman maçının yalnızca birini kazanmış olsa da maça fırtına üzere başlayan taraf onlardı. Ağları bulan birinci gol, ofsayttı. Kayseri üzülmeye bile fırsat bulamadan bu dönem 9.golünü kaydeden Gavranoviç’le birinci sayısını buldu. Birinci yarı biterken, ikinci gol de Thiam’dan gelince soyunma odasına rahat gittiler.

SATRANÇ ATILIMLARI

İkinci yarıya artık alıştığımız, futboldan çok satranca benzeyen ataklarıyla başladı Abdullah Avcı ve bir sefer daha oyunu bütünüyle değiştirdi. Evvel Visca, sonra Djaniny’nin golleriyle skor eşitlendiğinde ikinci yarı başlayalı daha 10 dakika olmamıştı.

Sonrasında Hikmet karaman’ın karşı atakları geldi. Takım derinliği birebir olmayan iki grup ortasında, maçı kazanmak için kıyasıya uğraş içeren bir son 20 dakika izledik.

Tek yarışmacısı kalan bir yarışta başkanın rehavete kapılmadan coşkuyu devam ettirmesi için nasıl bir maç olmalı bahisli bir senaryo müsabakası düzenleseydik, deplasman ekibinin iki farkla öne geçtiği, mesken sahibi ekibin galibiyeti 90+9’da gelen penaltıyı Nwakaeme’nin ayağından kazandığı bu maçtan daha başarılı bir öykü yazabilecek kimseyi bulamazdık sanırım